ස්නේහයෙන් තොරවූ
නමුදු හදවත.....
ද්වේෂවෙන් කිලිටිව
නොමත හිතවත.....
අතීතය නම්වූ අඳුරු
නිමේශය.....
මගහලෙමි වෙනුවෙන්
ප්රභාතය.....
අපට අප ගැන
නොමැති සෙනෙහස...
පුදමු ලොවටම...
නැතිව උදහස....
ඔබට වේ ජය...
ඔබේ මාවත.....
නතරවෙමි මම....
සමග මානය.......
නැතත් අහිතක්...
නෙතෙහි කඳුලක්
නොමැත නොකිලිටි
සතුටු හැඟුමක්....
තවම මිනිසත් බවෙහි
නටබුන්.....
මමත්වය හා මුසුව
කෙලෙසුන්......
No comments:
Post a Comment